Hoe maak je een put met je eigen handen: deskundig advies, subtiliteiten van het apparaat

Zelf een put maken

Het is moeilijk om ons een stuk grond voor te stellen zonder watervoorziening in onze tijd (met boilers, wasmachines en vaatwassers), omdat het organiseren van irrigatie en het leveren van water aan een landhuis absoluut noodzakelijk is. Het kan een centrale snelweg zijn of water uit een put. Er is ook een wijdverbreide trend in de aanleg van putten in gebieden met centrale watervoorziening. Waarom? Omdat veel mensen er zeker van zijn dat “eigen” bronwater lekkerder en frisser is. U kunt zelf een waterput bouwen zonder de hulp van ingehuurde specialisten in te schakelen; dit bedrijf is niet extreem ingewikkeld, maar vereist nog steeds kennis, vindingrijkheid en vaardigheid.

Inhoud

• Voordelen van de eigen bron
• Water zoeken
• Volksmanier om de watervoerende laag te bepalen
• Een plaats kiezen voor een put Tubular of de mijne?
• Veiligheidsmaatregelen!
• Goed graafmateriaal
• Een put graven: werkvolgorde
•  Goed bescherming tegen vervuiling
• Nou in de put van mij
• Bediening en onderhoud
• Een put maken met je eigen hand
• Zowel decoratief als landschapsdecoratie

Voordelen van de eigen bron

Zoals eerder vermeld, is water uit uw bron lekkerder, maar dit is niet het enige voordeel. Dit is een soort veiligheidsfonds, omdat het algemene systeem de afwezigheid van storingen en daaropvolgende onderbrekingen van de watervoorziening niet kan garanderen. Bovendien neemt het aantal consumenten toe en zijn er niet weinig gevallen waarin een gecentraliseerde watervoorziening de toegenomen belasting niet aankan. En als er helemaal geen stadswatervoorziening is op de site en de open vijver is ver weg, dan wordt de put de enige en onschatbare bron van water.

Water zoeken

Het graven van putten met uw eigen handen op de meest aantrekkelijke en geschikte plaats begint met een zoektocht naar water, dat wil zeggen dat u eerst de aanwezigheid van ondergrondse watervoorraden moet vaststellen en de diepte van de watervoerende laag moet bepalen.

Even belangrijk zijn hun kwalitatieve en kwantitatieve kenmerken en de rotsen die de watervoerende laag van het oppervlak scheiden. Een rots ligt onder de watervoerende laag, die (een verbazingwekkend feit) geen water doorlaat, maar het niet weggeeft. De belangrijkste bronnen van grondwater zijn atmosferische neerslag en gefilterd water uit open bronnen (meren, rivieren).

Grondwater bestaat uit drie hoofdtypen:

– hoogwaterlaag – ligt ondiep van het oppervlak. Het is slecht schoongemaakt, dus het kan niet worden gebruikt in de watervoorziening. Om deze reden moet bij de constructie van putten een dergelijke laag worden geïsoleerd van kwel in putmijnen. Een vergelijkbaar type grondwater kenmerkt zich door kleine volumes en is afhankelijk van de mate van neerslag;

– onverhard – de dichtstbijzijnde watervoerende laag met constante reserves. Het niveau van dit type grondwater in de put wordt op hetzelfde niveau ingesteld als de aquifer. In de natuurlijke natuur worden dergelijke wateren vertegenwoordigd door bronnen – het is koel, kristalhelder water met een aangename smaak;

– artesisch water – ligt op een aanzienlijke diepte en wordt gecomprimeerd door twee waterbestendige lagen. Bij het passeren van deze laag stroomt water onder zijn eigen druk uit, meestal een fontein.

Volksmanier om de watervoerende laag te bepalen

De wetenschap van de hydrogeologie erkent een betrouwbare manier om de diepte van een aquifer te bepalen – het verkennen van boorputten. Maar deze methode is vrij duur en wordt niet vaak gebruikt voor persoonlijke plots. Maar verkenning moet worden uitgevoerd, vooral als er geen oriëntatiepunten in aangrenzende gebieden zijn.

Een populaire en economische methode is biolocatie, het bestaat uit het unieke vermogen van een persoon om te reageren op biovelden met behulp van primitieve apparaten – metalen frames. De diepte van de watervoorraden hangt af van de rotatie-amplitude van een dergelijk raamwerk. De exacte diepte is niet bepaald, maar de optimale locatie van de toekomstige put zal worden gevonden. Hoewel de betrouwbaarheid van een dergelijke techniek door hydrogeologen in twijfel wordt getrokken..

De beste kwaliteit en beproefde methode is het verzamelen van informatie over de daadwerkelijke watervoerende lagen in de wijk. Het is noodzakelijk om geïnteresseerd te zijn in de hoogte van de putkolom, de diepte en snelheid van het aanvullen van waterbronnen.

Een plaats kiezen voor een put

Het eerste waar u op moet letten, is de afgelegen ligging ten opzichte van de consumptiepunten (thuis). Maar dit is niet de enige factor die de keuze van de locatie van de put beïnvloedt. Het is noodzakelijk om de volgende punten te analyseren:

– het graven van putten alleen is niet mogelijk in de buurt van bronnen van bodemverontreiniging: mest- en composthopen, afvalwaterafvoer, enz .;

– als de locatie hellend is, moet de put hoger zijn dan de bron van vervuiling;

– het hydrogeologische karakter van het gebied – op drassige plaatsen is het water niet altijd geschikt om te drinken vanwege de grote kans op het ontstaan ​​van veenafzettingen.

De minimale afstand van de dichtstbijzijnde bron van vervuiling moet 25 m tot de put zijn, pogingen om een ​​putschacht te graven op de hellingen van ravijnen, geulen en aan de oevers van de rivier zijn nutteloos, omdat grondwater wordt afgevoerd.

Ook belangrijk is het feit dat de aanleg van de put alleen sterk wordt aanbevolen in de winter / herfst. Seizoensgebonden schommelingen in het grondwaterpeil kunnen 1-2 meter bedragen en in de herfst en winter hebben ze de laagste score. Als u dergelijke aanbevelingen negeert en bijvoorbeeld in april een put bouwt, kunt u in de winter zonder water blijven.

De volgende stap is de keuze van het type put: as of buis, evenals de keuze van aandrijving voor voedingspomp of handmatig. Maar voordat u doorgaat met de directe opgraving, moet u ook alle benodigde vergunningen krijgen.

Buisvormig of schacht?

Het belangrijkste verschil tussen dit soort putten is de manier waarop ze zijn gemaakt. Mijnputten worden opgegraven met een schop en buisvormige putten banen hun weg. Deze keuze hangt af van verschillende redenen. Bij een diepe watervoerende laag zal de mijnput zeer lang moeten graven. Maar naast deze parameter is ook het aantal stenen tussen het oppervlak en de watervoerende laag van belang. Als het gereedschap zelfgemaakt is, zal het erg moeilijk zijn om door massief gesteente te breken, dan is een meer optimale optie een mijntype.

Veiligheidsmaatregelen!

Het graven van een put met de eigen hand moet worden uitgevoerd rekening houdend met veiligheidsmaatregelen. Dit is de belangrijkste vraag, aangezien de statistieken aangeven dat ongevallen tijdens dergelijk werk niet uniek zijn.

Basisvereisten voor het naleven van de arbeidsveiligheid:

– vrije ruimte: binnen een straal van 2-3 m van de putschacht;

– de nek van de mijn afschermen met een barrière van planken die op de rib zijn geplaatst;

– elke keer voordat u met de werkzaamheden begint, moet u de sterkte van het touw controleren dat de met aarde beladen kuip opheft;

– op een diepte van meer dan zes meter moet u een veiligheidstouw gebruiken;

– mechanische liften moeten zijn uitgerust met een zelfremmend mechanisme;

– dagelijkse controle van de bruikbaarheid van hefinrichtingen;

– de werknemer waarschuwen bij het afdalen van iets;

– periodieke controles van de luchtkwaliteit in de put met een brandende kaars. Ventileer indien nodig de schacht (met paraplu of stofzuiger).

Goed graafmateriaal

Typisch is een put uitgerust met ringen van 0,8 m hoog, 1 m in diameter, met groeven. Er zijn meer ringen, maar deze worden zeer zelden gebruikt. U kunt zelf ringen voor de put maken, omdat de materialen voor hun productie beschikbaar zijn en het werken met beton geen hoge professionaliteit vereist. Maar toch, de basisprincipes van de technologie voor de voorbereiding van beton moeten bekend zijn en de verhoudingen van de samenstellende “ingrediënten” strikt in acht nemen, staaldraad en staven gebruiken voor wapening en ook de bekisting vooraf construeren vanaf twee cilindrische oppervlakken.

Ook kan een mijnput worden gemaakt van een blokhut, maar de levensduur van zo’n put wordt aanzienlijk verkort, van steen en baksteen – een kostbaar en lastig materiaal.

Ligt het grondwater diep, dan wordt een metalen buis of kunststof buis gebruikt voor de aanleg van de put, maar onderhevig aan een geringe diepte. Bij gebruik van de pomp moet onderaan een extra filter worden geïnstalleerd.

Een put graven: werkvolgorde

Eén persoon houdt zich bezig met het direct graven van de put en de rest werkt aan het oppervlak: ze tillen de geselecteerde grond op en nemen deze opzij.

Dus hoe graaf je zelf een put? Het proces is dit: een gat graven, dan past de eerste ring erin. De grond eronder wordt geselecteerd en naarmate de diepte dieper wordt, wordt de volgende betonnen ring gemonteerd. Op dezelfde manier bouwt de hele kolom van de mijn zich op, deze schuift naar beneden terwijl de grond onder de onderste ring wordt bemonsterd.

Een geweldige optie als er drie arbeiders zijn. Vervolgens wordt het werk volgens dit principe verdeeld: de eerste werken in het gezicht met een koevoet en een schep. Hij graaft de grond en draait de koevoet, stenen gevonden onderweg. De steen wordt met touwen vastgebonden en uit de put gehaald.

Aan de monding van de put staat een andere arbeider, wiens taak het is om de emmer op te tillen met behulp van een poort op houten geiten. Hij neemt ook de uitgewerkte rots mee naar de daarvoor bestemde plaats. De derde persoon heeft op dit moment rust en wacht op een verandering van dienst. Het proces is intensief, waarbij arbeiders elkaar vaak opvolgen..

Op een diepte van drie meter is de luchttemperatuur in de putschacht niet hoger dan 10 graden, is de luchtvochtigheid hoog en wordt de lucht in de put niet onafhankelijk geventileerd. Je kunt de situatie corrigeren met een paraplu. Het moet natuurlijk in open toestand worden verlaagd en opgetild uit de put. Het microklimaat na dergelijke procedures verbetert enigszins, wat betekent dat de activiteit van de werknemer weer normaal wordt..

De put bouwt op tot het niveau van de watervoerende laag. De aanpak wordt merkbaar door een afname van enkele graden in luchttemperatuur en mini-fontanels vormen zich op de muren van de mijn. Deze fase is de meest verantwoordelijke en moeilijkste, en daarom is het noodzakelijk om je er van tevoren op voor te bereiden en goed uit te rusten, omdat het graven in een watervoerende laag zware arbeid is.

Na rust begint het actieve werk, het is noodzakelijk om de grond in versneld tempo met water te verwijderen, omdat de afschrijving van de put van dit proces afhangt. Daarom moet je zonder pauze 3-4 meter zweten en graven.

Belangrijk: een modderpomp kan hierbij een goede hulp zijn..

De bodem van de putschacht is bekleed met grind, dat zal dienen als filter (15-30 cm dik). De opening tussen de tunnel en de schachtkolom is bedekt met grind, de laatste betonnen ring gaat niet de grond in.

Goed bescherming tegen vervuiling

Hoe maak je een put met je eigen hand en bescherm je deze tegen overhead en externe vervuilingsfactoren? Het wordt aanbevolen om de verbinding tussen de ringen met een linnen koord te vullen, evenals cementeren, om te voorkomen dat de mijn in de waterleiding komt. En het buitenoppervlak van de mijn is bedekt met waterdicht materiaal (er wordt een kleikasteel gebouwd).

Belangrijk: kleikasteel – betrouwbare bescherming tegen externe vervuilende factoren: smelt bron- en regenwater en andere vervuiling.

Na het vullen van de put met water, moet deze worden uitgepompt om kristalhelder water van hoge kwaliteit te verkrijgen..

Nou in de put van mij

Gevallen van contact met drijfzand staan ​​niet op zichzelf. Het kan alleen worden voltooid onder een succesvolle reeks omstandigheden – lage bewegingssnelheid van de bodem en een lage stroom van water. Maar de aanwezigheid van een zwemmer is ook een onweerlegbaar pluspunt – een uitstekende, constante waterstroom.

Belangrijk: wanneer het graven van een put plaatsvindt in een drijfzand, is het noodzakelijk om het kasteeltype verbinding van de ringen te gebruiken, dat wil zeggen dat ze stevig in de groeven moeten passen.

Onderaan het drijfzand zit een houten schild van hard hout. Het is gewikkeld in een metalen gaas met een galoenweefmethode. Deze acties beschermen de put tegen verzilting en weglekken van zand..

Bediening en onderhoud

Elke put moet voldoen aan de sanitaire vereisten. Om de toegang van dieren te beperken, moet er een hek om de put worden gebouwd. En ook de put moet worden uitgerust met een hoes die hem beschermt tegen insecten, bladeren en neerslag.

Gedurende het jaar moet de put worden geïnspecteerd met een krachtige lichtbron. Als daar vreemde voorwerpen worden gevonden, moeten deze worden verwijderd.

Wat betreft de inname, het moet regelmatig zijn om het water bij te werken. Als de put in de winter niet werkte, wordt in het voorjaar aanbevolen om het water in de put meerdere keren te verversen.

Een put maken met je eigen hand

De opstelling van de put eindigt met het ontwerp van een luifel, waarop een houten poort met een metalen handvat is geïnstalleerd. Vervolgens wordt een kabel of een sterk koord aan de kraag bevestigd. En voor het bevestigen van de emmer wordt een segment van de ketting gebruikt, wat helpt om de emmer in water onder te dompelen.

De bovenkant van de luifel kan worden ontworpen als een soort huis, bijvoorbeeld met een draaideur, een zadeldak. De bovenste ring kan worden versierd met gevelsteen of steen. Het zal niet alleen een put blijken te zijn, maar met decoratieve elementen.

Zowel decoratief als landschapsdecoratie

Het belangrijkste materiaal voor de vervaardiging van een decoratieve put zijn houten blokken. Dit materiaal wordt geassocieerd met de netheid en het comfort van houten torens in de Russische traditie van woningbouw. Decoratief goed met uw eigen hand – een uitstekende oplossing om de site een pretentieloze en buitengewone uitstraling te geven. Als een gewone put niet nodig is, waarom bouw je dan niet zo’n prachtige en originele structuur? Zo’n put speelt de rol van een decoratief element en is een lust voor het oog van gasten en eigenaren van de site. Het is een heel sfeervol gebouw met een blokhut, een emmer en een deksel, alles is zoals nu, alleen zonder mijn met water.

Soms verbergen dergelijke decoratieve putten rioolluiken en worden ze meestal gebruikt als tuindecor. Bovendien kun je in hun blokhut bloemen planten.

Zuiver en lekker water in de put, een prachtig versierd grondgedeelte en vooral arbeid met eigen hand – een geweldige combinatie. En hoewel u zoveel moeite heeft gedaan om de put te bouwen, moet u zorgen voor het waardige en aantrekkelijke uiterlijk. Dan zal hij niet alleen zijn directe doel vervullen, maar er ook mooi uitzien.