Leidingen voor vloerverwarming – selectie, berekening, installatie en installatienuances

Leidingen voor vloerverwarming

De universele gezondheidsformule dat men zijn hoofd in de kou moet houden en zijn voeten warm moet houden, is bij iedereen bekend en kan in de praktijk gemakkelijk worden uitgevoerd in kamers die worden verwarmd door een ecologisch schone watervloer, waarvan het belangrijkste werkelement buizen zijn voor een warme vloer. Het concept van deze methode van ruimteverwarming is het creëren in de ruimte tussen de basis en de afwerkvloer van het pijpleidingsnetwerk waardoor het koelmiddel circuleert. In de meeste gevallen wordt het water verwarmd tot de optimale temperatuur, maar er kan ethyleenglycoloplossing of antivries worden gebruikt..

Inhoud

• Soorten buizen voor vloerverwarming op water

• PP buizen voor vloerverwarming
• XLPE buizen
• Metalloplastik – een reeks prioriteiten
• Koper is duur maar betrouwbaar

 

Hoe leidingen voor een warme vloer te berekenen

Installatie van leidingen voor vloerverwarming

Soorten buizen voor vloerverwarming op water

Het vloerverwarmingssysteem verdeelt de warmte gelijkmatig in de kamer en heeft onmiskenbare voordelen in vergelijking met andere verwarmingsmethoden, op voorwaarde dat de leidingen correct zijn geselecteerd en alle componenten die inherent zijn aan dit verwarmingssysteem worden berekend.

Om het vloerverwarmingssysteem langdurig soepel te laten functioneren, moet de leiding voor een warmwatervloer dus aan de volgende eisen voldoen:

• duurzaamheid (optimale levensduur – minimaal 50 jaar);
• kracht;
• milieu vriendelijkheid;
• geheugeneffect of lage lineaire uitzettingscoëfficiënt;
• minimale buigradius, wat bijdraagt ​​aan het gemak van leggen;
• hoge warmteafvoer;
• geluiddicht.

Bij het regelen van moderne vloerverwarming zijn de meest populaire vier soorten buizen die in meer of mindere mate voldoen aan alle vermelde voorwaarden en deze verdelen volgens het fabricagemateriaal:

• polypropyleen;
• polyethyleen;
• metaal-kunststof;
• koper.

Polypropyleen buizen voor vloerverwarming

Polypropyleen buizen voor vloerverwarming worden, ondanks de meest betaalbare prijzen, minder vaak gebruikt dan andere bij de opstelling van vloerverwarming. Het grootste nadeel is een te grote buigradius, gelijk aan 8 diameters. De overeenkomstige indicator van polyethyleenbuizen is bijvoorbeeld 5 diameters.

Dit betekent dat met een diameter van 16 mm een ​​polypropyleen buis alleen kan worden gelegd met een minimale afstand van 128 mm, wat niet altijd voldoende is om de ontwerpwarmte-output van het verwarmingssysteem te garanderen. Het vermindert ook de populariteit van polypropyleen buizen door hun installatietemperatuur te beperken, die niet lager mag zijn dan + 15 ° C, dat wil zeggen dat de installatie van dit type buizen in extreme klimatologische omstandigheden, die verschillen in de meeste Russische regio’s, niet wordt aanbevolen.

XLPE buizen

Polyethyleen, meer bepaald buizen gemaakt van verknoopt polyethyleen, zijn duurzaam, bestand tegen temperatuurinvloeden, combineren met succes fatsoenlijke kwaliteit en betaalbare prijzen. Bij hun productie wordt een speciale verknopingstechnologie gebruikt: als gevolg van verwerking onder hoge druk in de polymeerstructuur, in dit geval polyethyleen, worden extra verknopingen gevormd, die de sterkte en thermische stabiliteit van de afgewerkte producten garanderen. Afhankelijk van de verwerkingsmethode van polyethyleen wordt een materiaal met verschillende vernettingsdichtheden verkregen: laag (LDPE), medium (MDPE) en hoog (HDPE). Als gewone buizen van polyethyleen bijvoorbeeld in zeldzame gevallen bestand zijn tegen langdurige temperatuurbelastingen van 60 ° C, dan zijn hun analogen van verknoopt polyethyleen bestand tegen temperaturen van 100-120 ° C, en hun buigradius is 5 diameters. Hun nadelen:

• behouden bijna niet hun vorm tijdens het leggen;
• kans op beschadiging van de anti-diffusielaag tijdens installatie en storten van betonnen dekvloer.

Metalloplastik – een reeks prioriteiten

Een metaal-kunststof buis voor een warme vloer belichaamde niet alleen de beste eigenschappen van metalen en polymeerleidingen, maar verbeterde ze ook. Het resultaat van symbiose is een aluminium buis uit één stuk met interne en externe polymeerbeschermlagen. De binnenste polymeercoating zorgt voor een perfect glad binnenoppervlak en bescherming tegen corrosie: de buiswanden bezwijken niet, ze zijn niet bedekt met kalkaanslag en de buisduurzaamheid neemt toe. Externe beschermende polymeercoating beschermt aluminium tegen externe schade. De metaal-polymeer buis heeft de volgende 5-laags structuur:

1. polymeer (polyethyleen);
2. hechtlaag;
3. aluminium buis – uit één stuk, stompgelast of overlappend gelast;
4. hechtlaag;
5. polymeer.

Kunststofbuizen van verschillende fabrikanten verschillen onderling vooral door de kwaliteit van de lijmsamenstelling. Als onder invloed van hoge temperatuur de elasticiteit van de lijm afneemt, delamineert de buis. Dit defect kan worden opgespoord door een buisfragment te verhitten tot 100-120 ° C: als er lagen zichtbaar zijn in de sectie van het product, voldoet de kwaliteit ervan niet aan de normen voor vloerverwarming. Onder de nadelen van plastic buizen moet het volgende worden opgemerkt:

• kosten, 20-30% hoger dan de kosten van polymeerbuizen;
• neiging tot kreuken bij overschrijding van de toegestane buigradius.

Koper is duur maar betrouwbaar

Een koperen buis voor een warme vloer is de beste optie die voldoet aan alle voorwaarden voor het plaatsen van vloerverwarming en het hoogste niveau van betrouwbaarheid en kwaliteit biedt. Het enige nadeel is dat het wijdverbreide gebruik van koperen buizen in vloerverwarmingssystemen – hun hoge kosten – wordt voorkomen.

Hoe leidingen voor een warme vloer te berekenen

Bij de achtersteven van het fabricagemateriaal moet bij de juiste keuze van de buis voor een warme vloer rekening worden gehouden met de druk van het koelmiddel in de stijgleiding van de centrale verwarming of de warmwatervoorziening en het gebied van de verwarmde kamer. Afhankelijk van deze waarden wordt de optimale buisdiameter gekozen: voor vloerverwarming worden buizen met een diameter van 16, 20 of 25 mm gebruikt. Het installeren van een buis die kleiner is dan vereist bij de constructie van de warme vloerbodem, leidt vaak tot verstoring van de watercirculatie daarin. De waterdruk in de stijgleiding kan onafhankelijk worden gemeten door er een hydraulische manometer op aan te sluiten, of raadpleeg de technische afdeling van het huisbeheer.

De volgende waarde die de berekening van de buis voor een warme vloer bepaalt, is de lengte. Bij de berekeningen moet worden opgemerkt dat het leggen van het leidingsysteem begint bij de muren met ramen, zodat de hete warmtedrager eerst de koudere lucht verwarmt en vervolgens alleen gelijkmatig door het systeem verdeelt. Op plaatsen waar het de bedoeling is om ingebouwd of ander volumineus meubilair te installeren, worden meestal geen pijpen gelegd.

Om de resultaten nauwkeuriger te maken, is het in dit stadium raadzaam om ook te bepalen hoe de leidingen in de vloer worden gelegd. De meest populaire van vandaag zijn twee circuits voor vloerverwarming: een slang (of zebra) en een schaal (slak, spiraal).

Het “slang” -circuit wordt veel gebruikt in West-Europa en trekt aan met zijn gemakkelijke berekening en installatie. Maar dit circuit zorgt niet voor een uniforme warmteverdeling en het effect van de “zebra” komt tot uiting in aanzienlijke temperatuurverschillen in individuele secties van de vloer, die overeenkomen met de invoer en uitvoer van de circuits. Bij maximale bedrijfsomstandigheden van het systeem, vaak op afzonderlijke delen van de vloer, kan de temperatuur de toegestane waarde overschrijden. Het comfortniveau van het verwarmingssysteem neemt af, warmteverliezen nemen toe. Het leggen van buizen met een “slang” is gerechtvaardigd in ruimtes met kleine warmteverliezen en een amplitude van fluctuaties in de watertemperatuur bij de inlaat en uitlaat van ongeveer 5 ° C.

Het “slakkencircuit” is wijdverbreid in het GOS, ondanks de complexere ontwerp- en installatiefuncties in vergelijking met de “slang”. De populariteit van deze methode voor het leggen van buizen is te danken aan de gelijkmatige warmteverdeling over het gehele verwarmde vloeroppervlak, door de afwisseling van parallelle warme toevoer en licht gekoelde retourleidingen. Bij dit ontwerp van vloerverwarming bevindt het koelmiddelretourpunt zich precies in het midden van de buislengte en is de gemiddelde temperatuur in elk deel van de vloer ongewijzigd.

Ten slotte kunt u doorgaan met de berekeningen. Op een vel millimeter of een ander papier in een kooi moet je een plattegrond van de kamer tekenen rekening houdend met de ingangsgroep en ramen op schaal 1:50 en daarop de contouren van de toekomstige warme vloer op schaal tekenen, beginnend bij de muur die het dichtst bij de stijgbuis met ramen ligt. In overeenstemming met de huidige bouwvoorschriften moeten warme vloerpijpen op een afstand van 20-25 cm van de muren worden gelegd en de pijpsteek hangt af van hun diameter en is meestal 35-50 cm In de voltooide tekening is het gemakkelijk om de schaal van de totale lengte van de contour te meten. Door het resulterende aantal te vermenigvuldigen met een schaalfactor van 50, krijgen we de werkelijke pijplengte in meters, vergeet niet nog 2 meter toe te voegen om het circuit op de stijgleiding aan te sluiten.

Installatie van leidingen voor vloerverwarming

Installatie van vloerverwarming begint met het egaliseren van de basis met een speciale cementgebaseerde mortel. Op het bevroren oppervlak wordt een laag polymeer dampscherm en folie-isolatie gelegd om het effect van het hitteschild te verzekeren, met plakband aan aluminiumvoegen gelijmd en het overschot wordt gesneden zodat de randen 3-4 cm in de muren komen. Vervolgens worden de vloerverwarmingsbuizen gelegd volgens de tekening.

Het wordt aanbevolen om buizen te buigen met behulp van een speciale montageveer met de juiste diameter: deze wordt op de buis geplaatst en laat deze niet buigen. Door buizen met uw handen te buigen, is het moeilijk om de buigradius nauwkeurig te weerstaan ​​en knikken te voorkomen.

Het voltooide circuit is bevestigd met speciale plastic bevestigingsmiddelen voor de dekvloer en verbonden met de stijgleiding. Fittingen worden geïnstalleerd bij de inlaat en uitlaat van de circuitleiding, nadat ze de verbinding hebben verwerkt met hittebestendig afdichtmiddel, en vervolgens zijn ze respectievelijk verbonden met de uitlaat en inlaat van de stijgbuis. Na voltooiing van de montage en bevestiging van het vloerverwarmingscircuit, vult u de leidingen met water en controleert u het systeem op lekken, voert u vervolgens een dekvloer uit en monteert u de afwerklaag.

Vloerverwarming is uitstekend met vloertegels, linoleum en parket. Het is milieuvriendelijk en zuinig en de efficiëntie en duurzaamheid van een warme vloer hangt niet in grotere mate af van de kosten en het materiaal van de buizen, maar van het juiste ontwerp en de nauwkeurige uitvoering van het project.